میازیس

میاز یا میازیس چیست؟

به آلودگی اندام­ها یا بافت­های بدن حیوانات یا انسان با مراحل نوزادی مگس­ها، میاز یا میازیس می­ 

گویند. میازیس بر اساس محل آلودگی و قرار گرفتن نوزاد در بدن حیوانات به انواع مختلف: میاز  

پوستی(جلدی)، ، زیر پوستی، بینی ای – حلقی، روده ای- داخلی یا ادراری- تناسلی طبقه­بندی  می­شود. 

مگس های مولد میاز:

کرایزومیا بزیانا (Chrysomyia bezziana)

لوسیلیا سریکاتا (Lucilia sericata)

سارکوفاگا هموروئیدالیس (Sarcophaga haemorrhoidalis)

ولفارسیا مگنیفیکا (Wohlphartia magnifica)

استروس اویس (Oestrus ovis)

هیپودرما بوویس (Hypoderma bovis)

گاستروفیلوس اینتستینالیس (Gasterophilus intestinalis)

روش های پیشگیری:

1- پوشاندن و ضدعفونی کردن زخم های سطحی به صورتی که در معرض مگس ها قرار نگیرد.

2- درمان سریع بافت ها و اندام های عفونی مثل گوش، چشم و دستگاه ادراری در صورت داشتن ترشح چرکی.

3- توصیه به افراد ساکن در مناطق آلوده در مورد استفاده از کلاه های محافظ سر و صورت.

4- توصیه به افراد برای ایجاد پوشش مناسب در بچه ها برای جلوگیری از ابتلا به میاز تناسلی – ادراری.

درمان:

در صورت ایجاد میاز در زخم و یا پوست اولین اقدام پوشاندن محل آلودگی با لایه ای از روغن های نفتی مثل پارافین است. این اقدام باعث مسدود کردن سوراخ های تنفسی عقبی لاروها و خارج شدن آن ها از محل زخم برای دستیابی به اکسیژن است، سپس باید بلافاصله لاروها را خارج کرد. در صورت لزوم می بایست لاروها با جراحی از پوست یا عضو مورد تهاجم بخصوص چشم یا گوش خارج شوند. در میازهای حلق و گلو خوردن روغن ولرم باعث تحریک لاروها و رها شدن آن ها از مخاط گلو می شود.

مبارزه با مگس ها:

1- روش های فیزیکی و مکانیکی: نصب توری برای درب و پنجره ها و هواکش ها تا طبقات چهارم ساختمان ها، ایجاد تهویه مناسب و برقرار کردن جریان نسبتاً تند هوا در بالای درب های ورودی، استفاده از حشره کش های الکتریکی تولید کننده نور ماوراء بنفش و یا دستگاه هایی که ایجاد جریان الکتریکی با ولتاژ بالا و کشنده برای حشرات می کنند.

2- بهسازی محیط زیست: بهسازی محیط عمدتاً شامل اقداماتی به منظور محدود کردن و از بین بردن محل های تخم ریزی و زاد و ولد مگس ها می باشد. برای دستیابی به این هدف جمع آوری و نگهداری زباله در ظروف در بسته و کیسه های پلاستیکی، تخلیه زباله از سطح شهرها با فواصل زمانی کوتاه حداقل دوبار در هفته و دفع بهداشتی زباله از اقدامات اساسی و مهم است، همچنین دفع و جمع آوری صحیح و بهداشتی مدفوع انسان و حیوانات اهلی بخصوص در مناطق روستایی و نگهداری آن در گودال ها و حوضچه های مخصوص و سرپوشیده در کاهش جمعیت مگس ها اقدامی بسیار مفید محسوب می شود.

* بهترین و موثرترین روش کنترل مگس ها بهسازی و رعایت بهداشت محیط زیست است و حشره کش ها را فقط به عنوان مکمل این عمل باید به کار برد نه به عنوان جانشین شونده.

3- روش های شیمیایی: مبارزه شیمیایی با مگس ها معمولاً موقتی و مشکل است زیرا مگس ها سریعاً نسبت به سموم شیمیایی مقاومت پیدا کرده و توسط آنزیم های خاص خود سموم را تجزیه و خنثی می کنند. مگس ها نسبت به سموم گروه کلره در تمامی جهان، نسبت به سموم فسفره در خیلی از نقاط و نسبت به کاربامات ها و پیرتروئید ها (سموم عالی گیاهی) در بعضی از مناطق خاص مقاومت پیدا کرده اند. لذا استفاده از سموم پیرتروئید مانند لامبداسیهالوترین (آیکن)، پرمترین، دلتامترین و ..... نسبت به سایر سموم موثرتر خواهد بود که ممکن است به صورت ابقایی در سطوح محل تماس و استراحت مگس ها صورت گیرد و یا از طناب ها و نوارهای آغشته به سموم و آویزان کردن آن ها از سقف اتاق ها و سالن ها استفاده شود. می توان با سمپاشی سطح و درون توده های زباله به صورت هفتگی اقدام به لاروکشی و مبارزه با لارو مگس ها نمود.

 میازیس بیماریی است ناشی از حضور لارو مگس ها در بافت های زنده و یا مرده بدن که این ورود و  حضور لارو ممکن است از طریق زخم و جراحات پوستی و یا از طریق حفرات طبیعی بدن مثل دهان، گوش، چشم و دستگاه تناسلی – ادراری صورت گیرد.